Een leven lang
EEN LEVEN LANG
Je zal mij altijd blijven volgen
Ook al zie ik je nooit meer
Je hebt iets bij mij losgemaakt
Dat terugkomt, keer op keer
Soms ben je heel lang weg
Dan lijkt het echt voorbij
En plotseling
Daar ben je weer
En kom je stil in mij
Als herinnering, een foto
Een plaats waar wij ooit waren
Een geur die aan jou denken doet
Een vrouw met jouw kleur haren
Jouw stem die ik herinneren kan
En dat na al die jaren
Ik zal altijd blijven vluchten
Mij zie je echt nooit meer
Ik heb een ander leven hier
Gelukkig soms
En zelfs plezier
Een leven in een andere stad
Ver weg van dat
Wat ik ooit had
Een eigen huis
En vrienden zat
Een goede baan
Zelfs meer dan dat
Dit alles heb ik opgegeven
Voor jou wou ik een ander leven
Een leven dat er nooit van kwam
Een kreupel paard
Gebroken, lam
Ik knokte door
Het was het waard
Al dat getrek
Aan een dood paard
Jij in mij
Voor altijd straf
Nooit meer kom ik van je af
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Woensdag, juni 17, 2015 19:27 |
| heftig Henk dat slotwoord 'nooit meer ' h .gr X Karin |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, juni 17, 2015 13:55 |
| ontroerend mooi en zo herkenbaar ook genoten! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||