Vol onbegrip
vol onbegrip
ik ken je lach
hooghartig
uit een adembenemend
zwart gat
waar warmte en liefde
verdwenen zijn
gesloten lichaamsfront
de strakke mond
afwijzend in geluid
het schrille
geen tegenspraak willen
punt uit
heb je gesmeekt
om clementie
je keek niet eens
vol onbegrip
soleer jij je macht
terwijl ik stik
wil melker
18/06/2015
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Donderdag, juni 18, 2015 18:50 |
| Dit is krachtig neergezet, Het klinkt als een ultieme smeekbede om gehoord/gezien te worden Mooi neergezet en graag komen lezen Liefs Kimmy |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, juni 18, 2015 09:08 |
| Ik mag hopen dat het fictief is, lijkt me verstikkend zo'n leven. Eenzaamheid kent vele gezichten. De zon schijnt,ik wens je een mooie dag Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||