Monument.
Monument.
Markant en groots
in brons gegoten
staart hij naar zee, de pieren uit
al wachtend op
wat nooit zal komen
de terugkeer van verloren buit.
Zo velen zijn op
zee gebleven
omsloten in het watergraf
zee gaf en nam
in al die eeuwen
wij wachten in geloof het af.
’t Licht in zijn hand
dat niet kan stralen
omdat het weten overheerst
van smartelijk wachten
zonder uitzicht
de mens in pijn in ’t uiterst teerst.
Het staat als
eerbetoon aan allen
die door de zee geroepen zijn
hun leven gaven
voor die bleven
hier achter met hun stille pijn.
th
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juni 18, 2015 22:25 |
| ja is zo maar o zo mooi omschreven |
|
| Nayeli: | Donderdag, juni 18, 2015 19:10 |
| heel graag gelezen teun | |
| kimmytje: | Donderdag, juni 18, 2015 18:54 |
| Wat een pracht van een schrijven Heel teer Liefs Kimmy |
|
| Stroejaro: | Donderdag, juni 18, 2015 18:29 |
| Een bijzonder dicht, graag gelezen Teun. | |
| karinvangelder: | Donderdag, juni 18, 2015 18:14 |
| mooi Teun . eb en vloed hoort in het leven wat inhoudt nemen en geven . liefs x Karin | |
| Willem B. Tijssen: | Donderdag, juni 18, 2015 17:24 |
| De zee neemt, de zee geeft, Maar wat blijft is de ziel Die verlangt naar de zee. Mooi gedicht. |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, juni 18, 2015 13:10 |
| Je hebt het hier denk ik over een of andere zeeheld Teun die waakt dat er niet te veel genomen wordt wat drenkelingen betreft, en toch gebeurt het helaas. Zonnige groet en mooie middag wens ik je. Anneke An |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||