Het zijn toch ook mensen
 
Ook al wil hij zich niet laten verdringen
toch klopt zijn hart warm van binnen
het zien van leed en eenzaamheid
maakt hem tot helpen bereid
hij ziet die sukkelaars verkrimpen
hij ziet hun kinderen zonder verpinken
de hand opsteken voor een kleinigheid
wat voedsel of wat veiligheid
 
Hij denkt aan lang vervlogen tijden
waar ook zijn ouders moesten lijden
hij denkt aan zijn jeugd en zijn vriendin
heeft het leven van deze mensen nog wel zin
Hij weet dat niets ze meer kan verblijden
dan rustig door het leven glijden
dan samen zijn met hun gezin
te werken aan een nieuw begin
zich nuttig maken in dit land
zo reikt hij naar onze hand
 
hij zoekt een nieuwe band
die hem kan doen geloven
deze droevigheid komen wij te boven
geef ons toch die enkele kans
breek voor ons die lans
En zit er hier en daar eentje bij
die niet meende wat hij zei
laat hem dan maar de boter eten
doe hém zijn kans vergeten
scheer ze niet allemaal over dezelfde kam
 ela