Leren knielen
Ik was gechipt, met pek en veren bedolven, verrot en verroest
De wanhoop stond mij dichter op de lippen dan lucht
Toch was het niet in een isoleercel of telefooncel
maar in mijn eigen douchecel dat ik werd gevonden
Ik voelde een stem zeggen: Ben ik niet het Alfa, ben ik dan niet het Omega
Heb ik niet voor je geknield zodat ik je kon helpen opstaan
Ik kon alleen maar diep zucht en zeggen: Wie ben ik dan om dat te ontkennen
De wanhoop stond mij dichter op de lippen dan lucht
Toch was het niet in een isoleercel of telefooncel
maar in mijn eigen douchecel dat ik werd gevonden
Ik voelde een stem zeggen: Ben ik niet het Alfa, ben ik dan niet het Omega
Heb ik niet voor je geknield zodat ik je kon helpen opstaan
Ik kon alleen maar diep zucht en zeggen: Wie ben ik dan om dat te ontkennen
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, juni 24, 2015 18:17 |
| Bijzonder goed en mooi geschreven. Hier houd ik van. Liefs |
|
| kimmytje: | Woensdag, juni 24, 2015 17:04 |
| Bijzonder graag gelezen, Het nam me helemaal in! Liefs Kimmy |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, juni 24, 2015 14:41 |
| met aandacht gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: David de Vreer |  
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||