Het ochtendgloren
Het ochtendgloren
Wanneer de maangloed omvangen werd
door de eerste warme stralen van de zon
waren de ogen net als
kleine slapers van de verslagenheid.
Het vermoeid zijn dat aanvoelde
als kreten die schreeuwden voor vrijheid
was een gevoel dat trachtte ons te breken,
maar toch brachtten de stralen iets mee
waardoor alles een stap opzij ging.
Het openbreken van de dag
deed de ogen opengaan
als een vallende ster
die pinkte naar de anderen.
Wanneer de maangloed omvangen werd
door de eerste warme stralen van de zon
waren de ogen net als
kleine slapers van de verslagenheid.
Het vermoeid zijn dat aanvoelde
als kreten die schreeuwden voor vrijheid
was een gevoel dat trachtte ons te breken,
maar toch brachtten de stralen iets mee
waardoor alles een stap opzij ging.
Het openbreken van de dag
deed de ogen opengaan
als een vallende ster
die pinkte naar de anderen.
Reacties op dit gedicht
| margot: | Zaterdag, mei 25, 2002 14:19 |
| met bewondering gelezen liefs,margot |
|
| Jo Aelmans: | Donderdag, mei 23, 2002 23:42 |
| Heel veel beelden, L1. In elke regel wel een... Ik zie (voel) een morgen aanbreken, maar dan héél snel... ;-) Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: L1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||