Onder de treurwilg
Onder de treurwilg, een grote
parasol, deelden wij
zwammen. Ik had je niet
vergeven toen we even
vreugde proefden. Van de
amelanchier liggen hier nu rode
vlekken op de grond. Hier is hij
zeker langs geweest. Boven
op de schoorsteen zat een ekster
uit te dagen, vergat goed rond te kijken, viel
wat krassen later de zwarte krater in.
Ze zijn wat beesten soms de meesten
onder ons wel lijken. Gevangen in de kamer
boven in de haard. De klep dicht.
parasol, deelden wij
zwammen. Ik had je niet
vergeven toen we even
vreugde proefden. Van de
amelanchier liggen hier nu rode
vlekken op de grond. Hier is hij
zeker langs geweest. Boven
op de schoorsteen zat een ekster
uit te dagen, vergat goed rond te kijken, viel
wat krassen later de zwarte krater in.
Ze zijn wat beesten soms de meesten
onder ons wel lijken. Gevangen in de kamer
boven in de haard. De klep dicht.
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Woensdag, mei 29, 2002 17:55 |
| Heel leuk geschreven! Vooral met die afgekapte zinnen, prachtig! k*s en liefs Evi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Theo H. A. Slachmuylders | 
|
|
| Gecontroleerd door: Dodo | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||