Sprookje.
’t Begon als sprookje
pure liefde
’t was haar alleen en niemand meer
een roes bedekte
al mijn denken
mijn leven licht als vogelveer.
Meer beelden
vloeide uit dit sprookje
die twee werden tot vier
tot een gezin
dat blijdschap oogstte
een schip dat uitvaart uit de pier.
Soms was er storm
doch ook die spiegel
van gladde zee, voorspoed , geluk
Omlijsting bleef
als in een sprookje
zelfs bij verhoogde druk.
Nu zijn wij samen.
Uitgevlogen
is nu de helft al een kwart eeuw
de liefde samen
als een sprookje
is niet verkild onder de sneeuw.
Het bloeit nog
als de lentebloesem
zo kleurrijk, warm en mild
Hoe groots kan
liefde zich ontplooien
waar het je door de zorgen tilt.
’t Is als een avondkleur
die stralend
ons toelacht in haar sprookjestaal
nog diep verliefd
totale eenheid
dankbaar gehuld in ons verhaal.
Th.