Onzeker.
Onzeker.
Het leek goed mis
de scan zei anders
toch bleef en hing dat vreemd gevoel
tussen het denken
en beleven
onzekerheid zat op zijn stoel.
Het mag mijn leven
niet beheersen
maar toch biedt het een tegenspel
onzekerheid
moeilijk te doorbreken
want het gevoel blijft wel in tel.
Plots opgenomen
ambulance
aan hartinfarct werd er gedacht
het was het niet
toch wel die klachten
onzekerheid heeft ’t haar gebracht.
Wij leven in een
tijd van werkdruk
rust en ontspanning raakt men kwijt
Heer schenkt U ons
weer zekerheden
waar U ons draagt door deze tijd.
Dat wij beseffen
werk is nodig
doch wel in afgepaste maat
niets is hier aan
de tijd gebonden
in jachten ligt het grootste kwaad.
U bent de bron
Die rust kan schenken
dat wij zo putten uit die kracht
Die dragend ons
wil ondersteunen
onzekerheid verdampt in macht.
Th.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, juli 16, 2015 17:51 |
| de bede vragen ten vrede aan te mogen dragen geeft ons het lichter heden ten daags tegenwicht. hans |
|
| Willem B. Tijssen: | Donderdag, juli 16, 2015 16:38 |
| Op zijn tijd de ruimte nemen voor een meditatie voor nieuwe kracht en inzicht. | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, juli 16, 2015 12:05 |
| Blijf dan laven uit die bron Teun en dat het je rust mag schenken. Ik hoop dat het goed met je mag gaan. Zonnige groet en mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2015 | ||
| Thema's: | ||