Een dag
op een dag ern willekeurige ontmoeting
en ontdekte de andere helft van de dag
wat de nacht me had verteld
het eenzaam van het denken
met haar hart dacht hij
aan de rand van de afgrond
de duisternis, tussen dageraad en zonsopgang
de storm ontslaat hem de maan schijnt
het is de stilte die vangt
een afscheid ze achtervolgt hem met knuffels
verliet ze hem om te ontsnappen
rekening houden met hem?
maar in ruil daarvoor
probeerd hij de dag te ontmoeten
in de willekeur van liefde
vind jezelf geen langer gebroken dag
maar een geheel