Zuurstof
Zuurstof
Ik droom van de zon
die mijn hart verlicht
als een spervuur
van gevoel
Ik voelde me verloren
en vond mezelf op straf
in de donkere hoek
van mijn eigen ziel
Het leven opende zich
ik ademde vrijuit
maar kreeg pas zuurstof
toen ik jou ontmoette
Reacties op dit gedicht
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, juli 21, 2015 19:58 |
| De zon in je leven heb je gevonden, dat is vrijuit en zonder stress goed ademhalen. Mooi gedicht. |
|
| Pascal Janssen: | Dinsdag, juli 21, 2015 14:16 |
| Dat moet wel heel speciaal zijn weg... Mooi verwoord! Greetzzz en liefs Pasje |
|
| H. Mariette: | Dinsdag, juli 21, 2015 13:14 |
| mooi :) | |
| Aquarel: | Dinsdag, juli 21, 2015 13:13 |
| Prachtig Kimmy. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 21, 2015 11:40 |
| Wat een verademing KImmy door die ontmoeting, hou die 'adem' maar heel lang vast. De zon schijnt dan ook in jouw hart. Veel liefs van Anneke |
|
