Doel
Ik had het altijd,
van ’s morgens tot ’s avonds.
Nooit verloor ik het,
maar nu dobber ik rond
in slapeloze nachten.
Ik verwerk woelwerk
tot ik wakker word zonder doel.
Vastgelopen in mijn emoties
of is het verdriet?
De kade waar ik veilig thuis kon komen,
ben ik uit het oog verloren.
Ik zie nog wel de vuurtoren,
die mij de weg wijst,
maar mijn hart laat mij niet aanmeren.
Had ik nu maar de moed
mijn anker uit te werpen
en recht op mijn doel af te gaan.
Ik mis altijd die ene zijstraat,
die er mij zou kunnen brengen.
Ooit kan ik misschien met een gerust gevoel
terug keren naar het einddoel.
Claire Vanfleteren ©