Herbronnen
Door de levende bron
laat ik me mee sleuren
als in een droom bedenk
ik ondenkbare kleuren
zonder te remmen
waarbij de tijd mij vergeet
raak ik in een
stroomversnelling
van vragen
hoe het kon en
waar kom ik
eigenlijk vandaan
is mijn verleden
mijn oorsprong mijn zijn
steeds verder aan mij
voorbij gegaan
de toekomst in mij weet
dat ik terug moet keren
naar het begin waar ik
liefde hebt gekend
maar door pijn liet
ik het steeds passeren
uit angst voor beknelling
nu duik ik samen
met jou
tegen de stroom in
gaan we zwemmen
voor ons leven om te
herbronnen
laat ik me mee sleuren
als in een droom bedenk
ik ondenkbare kleuren
zonder te remmen
waarbij de tijd mij vergeet
raak ik in een
stroomversnelling
van vragen
hoe het kon en
waar kom ik
eigenlijk vandaan
is mijn verleden
mijn oorsprong mijn zijn
steeds verder aan mij
voorbij gegaan
de toekomst in mij weet
dat ik terug moet keren
naar het begin waar ik
liefde hebt gekend
maar door pijn liet
ik het steeds passeren
uit angst voor beknelling
nu duik ik samen
met jou
tegen de stroom in
gaan we zwemmen
voor ons leven om te
herbronnen
Reacties op dit gedicht
| H. Mariette: | Dinsdag, juli 28, 2015 12:47 |
| diep... mooi dat jullie dit samen kunnen doen! :) | |
| kimmytje: | Zaterdag, juli 25, 2015 13:55 |
| Prachtig! Heb er geen andere woorden voor, Ga ervoor zou ik zeggen Liefs Kimmy |
|
| teun hoek: | Zaterdag, juli 25, 2015 13:28 |
| een verrassende terugstap in een nieuwe richting uit de bekende bron. th | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juli 25, 2015 12:25 |
| Met diep respect heb ik je gedicht gelezen Cor, put liefde uit de bron van waaruit het rijkelijk stroomde om te herbronnen. Heel intens gedicht . Mooi weekend wens ik je Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2015 | ||
| Thema's: | ||