Moet het loslaten..
Ik moet het opgeven,
ik trek het niet meer.
Wil nog zoveel geven,
maar het doet zoveel zeer.
Nog één poging ondernomen,
maar het mocht niet baten.
Ik laat de tranen nu maar stromen,
ik moet het los gaan laten.
Het is me gewoon niet gegeven,
ik weet niet meer waar te gaan.
Hoe moet ik verder leven,
als niemand mij ziet staan?
Ik leg mijn hart nu te rusten,
en denk nog aan die ene keer.
Die ene keer dat jij me kuste,
en de tranen... die komen alweer...
ik trek het niet meer.
Wil nog zoveel geven,
maar het doet zoveel zeer.
Nog één poging ondernomen,
maar het mocht niet baten.
Ik laat de tranen nu maar stromen,
ik moet het los gaan laten.
Het is me gewoon niet gegeven,
ik weet niet meer waar te gaan.
Hoe moet ik verder leven,
als niemand mij ziet staan?
Ik leg mijn hart nu te rusten,
en denk nog aan die ene keer.
Die ene keer dat jij me kuste,
en de tranen... die komen alweer...
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Maandag, juli 27, 2015 21:26 |
| Ohh, wat triest, Ik heb er geen woorden voor, om over dit rauwe verdriet dat je deelt iets samenhangends te zeggen.. Veel moed wens ik je toe Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2015 | ||
| Thema's: | ||