Zwart
Zwart
Hoe lukt het om te overleven
in een wereld zo kil
waarin het leven zwijgt
en uitdrukkingsloze gezichten
rijen van opgegeven dromen vormen
Ik kan niet meer, het dragen is zwaar
wanneer je staat voor de poort
die nimmer openen wil,
wanneer de hemel deuren gesloten houdt
en helder wit in gitzwart veranderd
De stemmen zwijgen hardnekkig
kijken spottend daar mijn gebroken vleugels
als een gevallen engel verstoten
door de warmte van kracht,
verlaten in dit schimmenrijk
Inspiratie: W.A.S.P – heaven’s hung in black
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, juli 30, 2015 17:27 |
| Sterk gedicht Kimmy, je hebt je heel mooi laten inspireren in dit gedicht. Het verschil van hemel in hoe het er hier aan toegaat in dit ondermaanse hoe mensen met elkaar omgaan, met dieren, de planeet is werkelijk een hemelsbreed verschil. Liefs | |
| ILse Bruintjes: | Donderdag, juli 30, 2015 15:50 |
| Ik begrijp je kim het licht komt je wel weer tegemoet. | |
| karinvangelder: | Woensdag, juli 29, 2015 22:27 |
| kimmy nooit opgeven he er komt altijd wel weer een lichtpunt ! liefs x Karin |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, juli 29, 2015 20:22 |
| goed! | |
| Willem B. Tijssen: | Woensdag, juli 29, 2015 19:41 |
| Mogelijk zijn we allemaal veroordeeld tot dit aardse tranendal van desillusies; waarin we verwachtingen hadden van hogere machten, maar uiteindelijk moeten berusten in het zware leven dat we op aarde ervaren. Deze leegte en desillusie heel goed naar voren gebracht. |
|
