Ik denk soms aan die dag.
Die dag van verdriet.
De laatste keer dat ik je zag.
Toen je mij achter liet.
Toen je de deur dicht deed.
En niet meer naar huis toe kwam.
Een dag van heel veel leed.
En die ik niet vergeten kan.
Dat was de allerlaatste keer.
Dat ik aan je zijde stond.
Met de vraag, wanneer zie ik je weer.
Waarop geen antwoord komt.
Ik heb je laten gaan.
Waarheen, dat blijft een vraag.
In mijn hart blijf je bestaan.
Omdat ik je daar eeuwig draag.