blindganger
op het pad
naar nergens
liep ik verloren
verblind door duisternis
en wanhoop
ik weet niet meer wie ik ben
of gisteren voorbij is
en morgen ooit nog komt
terugkeren
is niet meer mogelijk
verdwaasd
offer ik me
op het
stenen altaar
van haar kille hart
naar nergens
liep ik verloren
verblind door duisternis
en wanhoop
ik weet niet meer wie ik ben
of gisteren voorbij is
en morgen ooit nog komt
terugkeren
is niet meer mogelijk
verdwaasd
offer ik me
op het
stenen altaar
van haar kille hart
Reacties op dit gedicht
| marcel bulckaert: | Dinsdag, augustus 11, 2015 13:54 |
| Wytske, dank je voor je vriendelijk medeleven. Maat ik schrijf nooit autobiografische verzen. Ik ben wel gefascineerd door de duistere kantjes van de psyche. Zodoende... | |
| wytske: | Dinsdag, augustus 11, 2015 12:41 |
| sterkte. Maar eens neem je de 1e tree omhoog. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, augustus 11, 2015 09:08 |
| tjonge dat is me wat goed verwoord |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2015 | ||
| Thema's: | ||