Hoe kan ik hier liggen
de eerste keer naast jou
en zo begeerlijk oppas,
huiverig wachtend,
voor je aanraking.
Hoe kan ik je zeggen
wat ik niet meer weet
zonder te beangstigen,
evenmin mezelf,
voor wat komen gaat.
Hoe kan ik voor je staan
zoekend naar woorden
terwijl jij geniepig grijnst,
ik beklemd zoals toen,
voor al je daden.
Hoe kan ik nu weten
dat wat ik hier vertel
verlossend uitwerkt en je,
heimelijk genietend,
voor eeuwig opbergt?