Blijf!
Geschrokken maar begrijpend,
vernam ik je intens verdriet.
Al voelt het nog zo nijpend,
het einde kan nog niet.
Verdwaald en hopeloos,
zal het meermaals voelen.
Verdriet, angst, maar ook boos,
ze snappen niet wat we bedoelen.
Achter de wolken schijnt...,
ja amehoela, zekers de zon!?
Die telkens weer verdwijnt,
net nu er een lichtpuntje begon.
Maar ook in de grootste geestelijke nood,
verbonden met een moedeloos lijf.
Schuilt geen oplossing in dood,
Blijf!
vernam ik je intens verdriet.
Al voelt het nog zo nijpend,
het einde kan nog niet.
Verdwaald en hopeloos,
zal het meermaals voelen.
Verdriet, angst, maar ook boos,
ze snappen niet wat we bedoelen.
Achter de wolken schijnt...,
ja amehoela, zekers de zon!?
Die telkens weer verdwijnt,
net nu er een lichtpuntje begon.
Maar ook in de grootste geestelijke nood,
verbonden met een moedeloos lijf.
Schuilt geen oplossing in dood,
Blijf!
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, augustus 18, 2015 15:11 |
| Heel mooi vol gevoel geschreven, sterkte en liefs | |
| teun hoek: | Dinsdag, augustus 18, 2015 14:39 |
| Sterkte en draag elkaar. h gr. th |
|
| Markemans: | Dinsdag, augustus 18, 2015 12:19 |
| Aangrijpend en mooi.. |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, augustus 18, 2015 11:54 |
| tjonge | |
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, augustus 18, 2015 11:39 |
| mooi herkenbaar | |
Over dit gedicht
| Auteur: Je broer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2015 | ||
| Thema's: | ||