Sprookjesboek

Alsof er een sprookjesboek werd opengslagen en het bos daarin plots tot leven kwam
Hoge bomen die de magische plek omzoomden
Een gouden licht waar hij haar in zijn armen nam
Een stroompje als stille getuige
Een ijsvogel die voor een ogenblik neerstreek op een tak
Stil maar waarachtig was de liefde
Groot de kracht waarmee hij haar ontstak
Smeulende resten rookten nog lange tijd na die zomer
Tot ook de laatste brandstof in rook was opgegaan
Zou die ene plek in het bos zich ooit nog laten vinden als zij hem zou gaan zoeken?
Of zou hij niet bestaan?

Geschreven door

WitteFee

Reacties op dit gedicht

WitteFee vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Willem B. Tijssen:	Vrijdag, augustus 21, 2015 22:28
Een kenmerk van een sprookje is dat het vaak gaat over een betwijfelde waarheid. De tegenstelling tussen droomwereld en werkelijkheid.

Over dit gedicht

Auteur: WitteFee
Gecontroleerd door: Brenda
Gepubliceerd op: 21 augustus 2015
Thema's: [Liefde]