jij!
het leven neemt
mij onverhoeds
en overhands
nimmer genoeg
dingen die zijn
in tijd en ruimte
spijs en drank
resten stoppen
gaten
maar plots
tussen dit alles …
jij
een blauwe wolk
op witte hemel-
grond heel live
een helemaal
totaal een vrouw
weef jij een band
die bindt laat vrij
ben jij voor mij
ver toch nabij
een paradijselijk
stukje aarde
leg zacht je lippen op
snoer mij de mond
wijl ritmisch wij
ons liefdevol
bewegen in een tijd
die altijd maar vertelt
en jij zo losgeslagen
hongerig bent
en ik graag kom
sunset 22-08-2015 – Werl (D)
Reacties op dit gedicht
