reeds nevelt 't langzaam herfst
ik ben een zomerkind en lief de maand
van oogst, jouw huid en ook de nevel
die naar verte verlangend, toch blijft
zoals weemoedige liederen, vruchten
op een schaal op tafel in de kamer
met een einder, blauw en groen
en in een schoot gevouwen handen
door jou warm op mijn buik gelegd
zoals de zomer zich in herfst
’s ochtends op de aarde vleit
voor dat hij uit het zicht verdwijnt
zo wieg jij mij in armen, spint mij in
in late zonnestralen zonder spijt
naar dagen dat ik mij in hemel waan
verpop ik mij voor koude-tijd
en blijf een kind van zomer, oogst
en van je huid, zelfs van de nevels
in september die naar mei verlangen
sunset 28-08-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, augustus 30, 2015 11:05 |
Janny Scheybeler de Jonge, Dasje (lucky), Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en geniet verder van een vredige zon-dag. Warme omarmende genegenheid, |
|
| Dasje (lucky): | Vrijdag, augustus 28, 2015 15:22 |
| Poezie die smelt in de mond... Leest als een dauwdruppel... Mooi hoor! Liefs, Dasje ;o] |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 28, 2015 13:48 |
| hardop gelezen mooi! |
|
