Vertrokken
We zitten te praten
maar je bent al vertrokken
en wat ik gezegd heb
heb jij niet gehoord
De muziek en het glas
ze brachten je elders
naar andere oorden
met ander genot
Ik zie nog je handen
om een wijnglas gebogen
en voel hoe je adem
de mijne ontmoet
maar je ogen, ze dwalen
je zinnen ontwijken
Ik zag hoe je wegging
al ben je er nog
maar je bent al vertrokken
en wat ik gezegd heb
heb jij niet gehoord
De muziek en het glas
ze brachten je elders
naar andere oorden
met ander genot
Ik zie nog je handen
om een wijnglas gebogen
en voel hoe je adem
de mijne ontmoet
maar je ogen, ze dwalen
je zinnen ontwijken
Ik zag hoe je wegging
al ben je er nog
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, september 19, 2016 13:42 |
| Mooi voelbaar gedicht. Het moment dat de ander er nog is maar misschien afdwaalt, er net niet helemaal is kan voor onzekerheid zorgen. Goed verwoord in dit gedicht. Liefs | |
| sniperium: | Maandag, september 19, 2016 13:17 |
| klinkt erg eenzaam, geef niet op en wees jezelf :). als je jezelf bent en om jezelf geeft dan haal je de finish! | |
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, augustus 29, 2015 11:24 |
| mooi je voelt die persoon nog bij jou | |
| nana: | Vrijdag, augustus 28, 2015 22:44 |
| mooi voelbaar woorden gegeven | |
Over dit gedicht
| Auteur: G. Pouchong | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2015 | ||
| Thema's: | ||