ook wij zijn schuldig
vrouwen, vermoeid door hun wenen
naar verdwenen mannen, kinderen
in ’t middelpunt van smart
blinde haat als een bloedige vlek
die het vlees gruwelijk verwondt
grijnzende doodshoofden
dansend over lendenen
met vleesloze lippen
die zich hongerig storten
op de willoze borsten
weduwen en weesdochters
treurende priesteressen
gedwongen tot vleselijke lust
amper herkenbaar in hun ellende
van tranen en eindeloos gezucht
en handen die zich wurgend leggen
om halzen in ruimtes van rijdende
doodskisten en varende wrakken
onthouden wij allen zelfs het simpelste:
leven
sunset 30-08-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, augustus 31, 2015 21:49 |
| windwhisper, Ook wij, jammer genoeg, zijn mede schuldig door ons zwijgen, het niet willen aanvaarden (bijna net als het Bijbels verhaal van de geboorte van Jezus 'en er was geen plaats meer in de herberg'). Misschien dat wij ooit en het liefst snel leren dat naastenliefde en medemenselijkheid nooit kan beteken dat wij er hier al voldoende opgenomen hebben, dat Nederland al te vol is. En is die zin zijn wij ook schuldig dus. Warme vriendschappelijke genegen groet en heel liefdevolle maandagavond |
|
| windwhisper: | Zondag, augustus 30, 2015 16:15 |
| even slikken best wel confronterend, toch zijn we niet allemaal schuldig hieraan Dat denk ik, is mijn bescheiden mening |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2015 | ||
| Thema's: | ||