Werd de ogen geopend
werd de ogen geopend
er waren weer
edelstenen gestrooid
op het pad dat ik liep
ik was verblind
maar het kind in mij
werd de ogen geopend
het kraaide en
graaide naar het
onverwachte plezier
speelde met licht
van de zon en kleuren
uit het scheppingsgebeuren
ik bleef stil door de schat
die tweedeling bracht
besefte op tijd mijn ongelijk
voelde me rijk
met de uitgelatenheid
van het kind in mezelf
proefde geluk
in de vroege ochtenddauw
mijn dag kon niet meer stuk
wil melker
01/09/2015
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Dinsdag, september 01, 2015 20:01 |
| Een heel mooi schrijven, de beelden nemen mij mee. | |
| teun hoek: | Dinsdag, september 01, 2015 12:23 |
| een ervaring die wij koesteren. h. gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, september 01, 2015 10:49 |
| Ik dacht gelijk aan 'Klein Duimpje'met de kiezelsteentjes Wil en verder de uigelatenheid van het kind zijn kan een mens zomaar blij en gelukkig maken. Een mooie dag die niet stuk kan, dat wens ik je toe. Anneke |
|
| windwhisper: | Dinsdag, september 01, 2015 09:12 |
| wat intens mooi, ook hier krijg ik beelden bij en een glimlach krult mijn lippen | |
| Mady: | Dinsdag, september 01, 2015 09:08 |
| Goede morgen Wil, daar word ik nu ook eventjes gelukkig van. fijne dag nog grtjs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2015 | ||
| Thema's: | ||