Het kereltje
Het kereltje
in mijn hoofd
loopt warm
geblinddoekt bijna
gebeurtenissen alom
dwalen in de stad
geen kleurvervaging
scherpe tinten
rakelings naast elkaar
bang elkaar te raken
fluisterend langs de oren
knagend aan een dorre tak
even een verbetering
plots weer glad ijs
het kereltje blijft rennen
mijn geloof krijgt barsten
kan het echt niet samen
is aanraking dan oorlog
zijn tranen altijd van verdriet
is praten altijd pesten
stel het kereltje gerust
geef hem een warm gevoel
ela
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Dinsdag, september 01, 2015 12:20 |
| doen. th | |
| windwhisper: | Dinsdag, september 01, 2015 09:30 |
| herkenbaar want hier loopt ook zo'n vrouwke in mijn hoofd, ik reik je mijn hand zullen we saampjes elkaar even een schouder lenen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2015 | ||
| Thema's: | ||