Jouw brieven
Andermaal lees ik jouw brieven
is het een omarming van een afscheid
of de terugkeer van jouw lange reis
met gesloten ogen voel ik jou weg
blindelings volg ik je als een magneet
bij elk woord wat mijn wijsvinger aanwijst.
De brieven die jij hebt achtergelaten
na inzicht om jouw droom te ambiëren
verloor ik mijn rust op mijn standbeen
het cynisch uitzwaaien gaf geen evenwicht
om de harmonie van ons af te sluiten
toen jouw silhouet in de horizon verdween.
is het een omarming van een afscheid
of de terugkeer van jouw lange reis
met gesloten ogen voel ik jou weg
blindelings volg ik je als een magneet
bij elk woord wat mijn wijsvinger aanwijst.
De brieven die jij hebt achtergelaten
na inzicht om jouw droom te ambiëren
verloor ik mijn rust op mijn standbeen
het cynisch uitzwaaien gaf geen evenwicht
om de harmonie van ons af te sluiten
toen jouw silhouet in de horizon verdween.
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Vrijdag, september 04, 2015 21:42 |
| ik neurie "daar gaat ze"omdat jouw woorden een silhouet op mijn netvlies tekenden, het doet emotie oproepen en ik vind het triest, zoveel verdriet en dan die achter gelaten leegte | |
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2015 | ||
| Thema's: | ||