Zonet
Het leeft en huivert, een klagen
zonder zich uit te kunnen spreken leed
een blanco bladzij van jouw kleed
zich lezen laat op deze stille dagen
Een zeilschip vaart voorbij
wij liggen op het warme zand
ons wacht geen verre overkant
slechts eb en vloed en dood tij
Jouw blik beroert een verdriet
grijs als de maan in de nacht
koud als ijs op een bevroren meer
Een bibberen toont zich zacht
Wie kent zich zelve beter niet
na de zoveelste en nog een keer
zonder zich uit te kunnen spreken leed
een blanco bladzij van jouw kleed
zich lezen laat op deze stille dagen
Een zeilschip vaart voorbij
wij liggen op het warme zand
ons wacht geen verre overkant
slechts eb en vloed en dood tij
Jouw blik beroert een verdriet
grijs als de maan in de nacht
koud als ijs op een bevroren meer
Een bibberen toont zich zacht
Wie kent zich zelve beter niet
na de zoveelste en nog een keer
Reacties op dit gedicht
| Stanislaus Jaworski: | Zondag, september 06, 2015 21:19 |
| Bij het overlijden van Pieter Gravekamp, een vriendelijk mens en organisator van “Poëzie gaat door” op 5 september 2015. | |
| Stanislaus Jaworski: | Zondag, september 06, 2015 20:37 |
| Bij het overlijden van Pieter Gravekamp, een vriendelijk mens en organisator van “Poëzie gaat door” op 5 september 2015. | |
| youkie: | Zaterdag, september 05, 2015 17:13 |
| mooi verwoord groetjes | |
| windwhisper: | Zaterdag, september 05, 2015 12:40 |
| een droef verlangend gedicht |
|
| Pbouwknegt : | Zaterdag, september 05, 2015 11:47 |
| donker en mooi woordgebruik | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, september 05, 2015 11:09 |
| ja heel mooi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2015 | ||
| Thema's: | ||