voor Sita
Ik was heel diep gezonken.
Maar verdrinken laat jij mij niet.
Jij reikt mij de hand.
En bent een luisteren oor voor mijn verdriet.
Het was niet je plicht,
maar je hielp me toch.
Je bent een uniek persoon.
Ben dankbaar dat ik je ken
Maar verdrinken laat jij mij niet.
Jij reikt mij de hand.
En bent een luisteren oor voor mijn verdriet.
Het was niet je plicht,
maar je hielp me toch.
Je bent een uniek persoon.
Ben dankbaar dat ik je ken
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, september 08, 2015 22:38 |
| zal ze blij mee zijn goed gedaan hoor |
|
| windwhisper: | Dinsdag, september 08, 2015 21:48 |
| ze is vast blij met dit zo dankbare gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: jan zuiderveld | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2015 | ||
| Thema's: | ||