Wolkte weg in dromen
wolkte weg in dromen
ik had vroeger al
mijn eigen stek
een plekje waar ik speelde
het liefst bouwde ik
mijn zandkastelen
gevuld met fantasie
pas jaren later
ging me dat vervelen
keek ik peinzend naar de lucht
voelde me als vogel
in een vrije vlucht
wolkte weg in dromen
bevolkte mijn luchtkastelen
met kamers vol verhalen
legendes in mystieke talen
aarden was vaak een probleem
ze trokken altijd aan me
met hun eeuwig koude handen
moest onder de mensen komen
me bewegen in het leven
maar ik voelde me totaal ontheemd
wil melker
09/09/2015
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Woensdag, september 09, 2015 20:58 |
| ik bouw ze ook graag luchtkastelen voel me gelijk thuis, en ja die wereld met al zijn problemen kan het me indenken |
|
| Mady: | Woensdag, september 09, 2015 09:43 |
| Luchtkastelen is zoals dromen die nooit uit lijken te komen. Graag gelezen Wil liefs | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, september 09, 2015 09:00 |
| Luchtkastelen zijn ook maar irreële toekomstdromen Wil, ik blijf liever in de realiteit van alledag. Mooi gedicht, dat zeker en in gedachten schud ik je een warme hand. Zonnige groet . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2015 | ||
| Thema's: | ||