De Liefde bestaat.
Hoezeer ook dit woord is verminkt.
Er is een Liefde die nimmer vergaat.
Een Lied dat door heel de Schepping weerklinkt.

Deze Liefde is met ons.
Deze Liefde is in ons.
Deze Liefde is om ons.

Maar we kunnen het niet pakken.
We kunnen het niet bevatten.
In eindeloos mededogen gaat het met ons mee.
Probeert het ons wakker te roepen,
op deze woeste levenszee.

Maar we willen niet horen.
We willen onze eigen weg gaan.
We weten niet dat we zijn verloren.
Dat we de verbinding hebben verloren,
met het ware Bestaan.

De Liefde die is.
De Liefde die met ons is.
In alles is.

In onze eigenzinnigheid,
onze eigenwilligheid,
blijven we gevangen in de tijd.
Het is de illusie die ons leidt, verleid.

De Liefde is.
De Liefde is in ons.
En de Liefde roept tot ons, neem afscheid.

Alle dromen die we najagen.
Alles wat ons vooruit doet snellen.
De vele verleidingen die ons steeds weer belagen.
De angst die ons in vele gedaanten blijft kwellen.

En de Liefde roept, keer om.
Keer om.
Wordt wakker uit dit droombestaan.
Het leven dat we nu leiden is een tijdbom.
Vroeg of laat, zullen we met lege handen staan.


Ja, de Liefde bestaat.
En je zult gedragen worden,
je zult beschermt worden,
als je met Haar mee gaat,
De illusie achter laat.
Als je de Waarheid die zij spreekt verstaat.
Als je durf hebt Haar pad te gaan.
De durf hebt om alleen te staan.

De Weg terug naar Huis.
De Liefde leidt je vanuit het Hart.
In jouw hart ligt de Schat.
De Schat die alle verwarring ontwart.
De Weg die alles leeg maakt.
Alles wat werkelijk is, openbaard.
Alle schijnbouwsels veegt Ze van de kaart.

Ja, de Liefde bestaat.
Maar Het kan nog niet spreken,
als voorgaande je onberoerd laat.