Zelfdoding(Ter nagedachtenis aan Joost Zwagerman)
Eenzaam verblijvend
in het donker
van een onbegrijpbare wereld
waarin tevredenheid
en het gelukkig zijn
door de immense innerlijke pijnen
onverdraagzaam geworden zijn
en het leven meer en meer
dood dan levend is gaan leven
waardoor het uitzicht naar de toekomst
nagenoeg onzichtbaar geworden is
en kwellende gedachten
het verlangen om verder te leven
hebben laten sterven
in het donker
van een onbegrijpbare wereld
waarin tevredenheid
en het gelukkig zijn
door de immense innerlijke pijnen
onverdraagzaam geworden zijn
en het leven meer en meer
dood dan levend is gaan leven
waardoor het uitzicht naar de toekomst
nagenoeg onzichtbaar geworden is
en kwellende gedachten
het verlangen om verder te leven
hebben laten sterven
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, september 13, 2015 22:36 |
| sterk neergezet deze nagedachtenis | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, september 13, 2015 10:29 |
| een prachtige nagedachtenis goed gedaan hoor! |
|
| Willem B. Tijssen: | Zondag, september 13, 2015 09:58 |
| De kwellende gedachte om verder te moeten leven kan sterker zijn dan de kwellende gedachte aan wie je na zelfdoding in verdriet achterlaat. Zelfdoding is niet altijd te begrijpen, maar een keuze waarin de ander machteloos staat. Respectvol gedicht ter nagedachtenis aan een groot schrijver. |
|
| windwhisper: | Zondag, september 13, 2015 09:22 |
| indruk makend ik sta er heel even bij stil en herdenk, haar die ik nu zo heel veel beter begrijp dan de dag van ooit |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lucien Rene Odekerken | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2015 | ||
| Thema's: | ||