De nacht overheerst het blauwe uur
dikke druppels overspoelt mijn gezicht
een zwarte wolk vol tranen van verdriet
verdrijft haar unieke laatste stralende licht.
Terwijl ons teken in het zand wordt verdreven
blijft de depressie hangen boven mijn hoofd
druppels vervagen de hartstocht in het zand
dat de warmte van de waakvlam uitdooft.