't is vijf voor twaalf
als mens heb ik me al eraan gewend
dat ik dag in dag uit vergiftigd word
een aldoor verder schrijdend exitus
verdoemd tot in een eeuwigheid
verraden, ook deels eigen schuld
is moeder aarde op drift
en aan de zijlijn staan
Saturnus, Mars, Jupiter en Venus
die allen nog hun namen dragen
al blijft de vraag: hoelang nog aarde
en zelfs ik weet
dat geesten en ook buitenaardsen
mensheid al heel luid vervloeken
sunset 15-09-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, september 15, 2015 22:51 |
Artifex, En misschien is dat dan maar beter ook. Dank je voor je lezen en reageren en nog een heel vredevolle dinsdagavond. Warme omarmende genegenheid, |
|
| Artifex: | Dinsdag, september 15, 2015 21:18 |
| Heel soms denk ik dat het universum niets geeft om het leven. Het is of het is niet. De mensheid is er en straks misschien niet. Liefs, Artifex. |
|
