Op het asfalt strompelen zij
blootsvoets naar Europa waar
zij halt zullen houden, dus
hebben zij nog 'n heel eind
voor de boeg...baby's liggen
ineengekrompen op papa's
rug, in lompen en ondervoed.

Benieuwd zijn zij wel naar het
land waar zij denken weer vrij
te kunnen ademhalen maar als
vissen op het droge zal men
hun kieuwen vasthaken om
hen in stinkende kanalen te
lozen waar zij als illegalen
zichzelf zullen verwaarlozen
omdat zij niet voor deze weg
hebben gekozen.

En de volkse burger eet nog
't liefst zijn hamburger alleen
dan die te moeten delen met
een vreemde eend.

Is ons hart dan toch van steen ?

De asielzoekers botsen in ieder
geval tegen een muur van beton.

Het liefst vlogen ze weg van the
dirty boulevard met 'n luchtballon.

Gelukkig zijn nog er de strijders van
het goedgetrainde vrijwilligersbataljon !