Zeemeeuwen
Het liefst
loop ik alleen
naar de schepen te kijken
in de mist en de regen
geen geklets om me heen
mensen wil ik mijden.
Liever
hoor ik de zeemeeuwen
die neerstrijken
op het strand, gemeen
bakkeleiend
om een stukje brood
uit mijn hand.
En ook zij
schijten soms op mij.
Maar zien mij
als hun soortgenoot.
En niet als de één
of andere neuroot.
loop ik alleen
naar de schepen te kijken
in de mist en de regen
geen geklets om me heen
mensen wil ik mijden.
Liever
hoor ik de zeemeeuwen
die neerstrijken
op het strand, gemeen
bakkeleiend
om een stukje brood
uit mijn hand.
En ook zij
schijten soms op mij.
Maar zien mij
als hun soortgenoot.
En niet als de één
of andere neuroot.
Reacties op dit gedicht
| G. Pouchong: | Vrijdag, september 18, 2015 22:09 |
| Leuk en goed geschreven, en eh de ethiek van zeemeeuwen, zou daar onderzoek naar gedaan worden? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2015 | ||
| Thema's: | ||