mijn hond
een levend wezentje
wat voelt hoe ik denk
die even bij me komt zitten
een kop op mn schoot legt
niks zegt
en er gewoon is
niks aan je vraagt
gewoon naast je ligt te slapen
net zoals een mens
word je langzaam groot
maar nog steeds lig je bij me
en weet je wat ik denk
wat voelt hoe ik denk
die even bij me komt zitten
een kop op mn schoot legt
niks zegt
en er gewoon is
niks aan je vraagt
gewoon naast je ligt te slapen
net zoals een mens
word je langzaam groot
maar nog steeds lig je bij me
en weet je wat ik denk
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, mei 25, 2002 01:20 |
| een hond voelt meer dan je denkt, niets kun je verborgen houden, hoeft ook niet, in dit vertrouwen, als je er maar bent. |
|
| waterval: | Vrijdag, mei 24, 2002 15:01 |
| nee, wat je denkt weet het niet....., maar het voelt inderdaad wel "hoe" je je voelt.... en ik heb er hier zo twee liggen.....:-)) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: violetangel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||