Loslaten
Dat onverdiende geschenk
waar je voor knokken moet
soms zo moeizaam investeren
zonder voelbare opbrengst
maar gedreven door
verlangende kracht
ben je bereid een kloof
te overbruggen groter dan jezelf
daar aan de overkant
weet je dat loslaten
de hoogste vorm van liefde is
omdat jij die kunst verstaat
krijgen die je lief zijn
de kracht om jou
vast te houden
waar je voor knokken moet
soms zo moeizaam investeren
zonder voelbare opbrengst
maar gedreven door
verlangende kracht
ben je bereid een kloof
te overbruggen groter dan jezelf
daar aan de overkant
weet je dat loslaten
de hoogste vorm van liefde is
omdat jij die kunst verstaat
krijgen die je lief zijn
de kracht om jou
vast te houden
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Zondag, september 20, 2015 22:56 |
| mooi al gaat het wel een beetje naar de kleffe kant toe | |
| teun hoek: | Zondag, september 20, 2015 13:52 |
| los laten het lijkt zo makkelijk doch het is vaak zo ingrijpend moeilijk. th |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, september 20, 2015 10:23 |
| Ontroerend mooi Cor hoe jij het loslaten beschrijft, soms is daar onmenselijke kracht voor nodig. Eentje die me raakt. Zonnige groet en fijne dag Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, september 20, 2015 10:05 |
| ja is zo loslaten is liefde etc. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2015 | ||
| Thema's: | ||