Iets van verschil




Een glanzende spiegel, verblekende maan
hoe vaak heb ik daar niet bij stilgestaan
speurend..., naar dat ene..., dat verschild
naar een antwoord..., zo u wilt.

En..., hoe vaak heb ik niet gelooft
in het oprechte van ‘n gesproken woord
het enige..., wat achteraf telkens bleek
was dat ‘t vaak van de waarheid afweek.

Was niet de naïviteit een beetje te groot
het geloof..., in ‘s mens eerlijkheidsexploot
was niet mijn verwachting ‘te extreem’
net als de hele poespas..., eromheen.

Al die vaststellingen..., op een oude dag
dat ik daar... nog eens, van wakker lag
als stoute dromen..., zo in mij opgekomen
wie had zoiets ooit durven, kunnen dromen.

En..., hoe ik wil... dat men mij later ziet
hopelijk..., als iemand die warmte schiep
als de planter van een boom..., misschien
wier schaduw ik zelf nooit kan of zal zien.

Wie weet hoe diep de wortels zullen reiken
de scheuten... naar welke kanten uitwijken
al moet ik het leven ooit verlaten..., met niets
ik hoop dat ik toch iets van verschil achterliet.




Schoonbeek, 21 September 2015