Huisvrouw


Wasmachine was haar laatste toeren aan het draaien.
De stofzuiger at zo schrokkend
van de gevarieerde maaltijd op de grond
tot hij zich aan een bloemblad verslikte.

Trok het uit zijn keel,
zo kon hij verder zijn weg afleggen.
De microgolf begon te rinkelen
omdat hij er de brui aan gaf
telkens voor ontdooier
te moeten spelen.

De kookplaat was ook niet in haar doen,
ze werd aangevallen door het water
van de overgekookte aardappelen
en deed het deksel van de pot springen.

Ondertussen had de alleszuiger
Zijn buik volgevreten en was het tijd
het ademloos geluid van de toeterende
wasmachine af te zetten.

Wat nu eerst?
De droogkast eten geven of de mixer
even laten schrikken in warme soep.
Hij zette het op een lopen, zijn onderbuik
zat niet goed verbonden met zijn lichaam.

Verdomd strijkijzer verbrandde mijn elleboog
had haar stoom even laten blazen.
De stekker ervan deed verder zijn werk
en gaf gretig stroom aan dat tuig.

Zwetend repte ik mij naar de aardappelen
om die zonder dralen van het water te ontdoen.
Oef we konden nu eindelijk eten,
waar had ik nu al die tijd
voor nodig gehad?

Juist voor te werken als huisvrouw.
Die kennen jullie wel, ze heeft toch nooit iets te doen.
Ondertussen waren de kinderen thuis.
Vertelden hun wedervaren aan mijn luisterend oor.

Ik keek mijn beide bengels liefkozend aan.
Zij brachten weer rust en kracht
om straks met goede moed de
krakende droogkast leeg te maken
Zo stelde ik die dag weer orde op alle
zaken.

Claire Vanfleteren ©