bloedmaan
bloedmaan
dagen wentelen zich in mondiaal gekissebis
alsof er geen eind aan machtswellust is
uren krommen zich tot vergetelheid
en minuten smelten tot verwaarloosde tijd
zo klinkt in miljoenen slapende oren
onbewust de bloedmaan die zich laat horen
het feest klinkt inmiddels als koosjer geluk
maar wie maakt zich om vluchten nog druk
de dans met shiva om botsende protonen
wie zullen er die duistere dimensies bewonen?
het zou slechts een illusie kunnen zijn
apollyon is verleden maar kent hij wel tijd?
laat abáddon wachten de heidenen ten spijt
een droom knapt ten einde in intense pijn
pieter christiaan paardenkooper
Reacties op dit gedicht
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, september 29, 2015 02:14 |
| Vervlogen hoop, vervlogen normen en waarde niets is blijvend en nog van enig belang op deze aarde. Mooi verwoord. |
|
| windwhisper: | Maandag, september 28, 2015 09:15 |
| met ontroering gelezen, ik vind het echt heel bijzonder | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2015 | ||
| Thema's: | ||