De wind
De wind heeft mij gebracht
Naar de plaats van de avondlanden.
De zon spiegelt de zee rood
En goud de witte stranden.
Met mijn handen maak ik een gebaar,
Mij niet bewust van elk gevaar; wenk ik
In een poging om te beminnen de onstuimige
Zilveren zeemeerminnen.
De wind heeft mij gebracht naar het
Land van de onmogelijke dromen. De
Maan reflecteert het blauw van het
Meer tussen de bomen. Met mijn handen
Drink ik daar, helder en klaar. Door
Mijn lust ben ik gezwicht voor de elfen
Van het avondlicht.
De wind heeft mij gebracht naar het
land van 'nu zijt wellekome'.
Ik verwacht het wonder van het wit
Dat het onschuld op zich heeft genomen.
Met mijn handen vraag ik maar, dat zij
Hun werk doen zonder gevaar. Ik ben de
Meester en zij bespelen het instrument.
Ik volg van dezen diegene die de weg van
De liefde kent.
Winden waaien om het huis en zelden
Vindt mijn ziel een moment van rust,
totdat de storm is uitgeblust. De wind
Wenkt bij dag en nacht naar het zwak dat
Zwenkt bij overmacht. De wind wekt wakker
Diegenen die niet berust voordat die door
De ware wordt gekust.
Naar de plaats van de avondlanden.
De zon spiegelt de zee rood
En goud de witte stranden.
Met mijn handen maak ik een gebaar,
Mij niet bewust van elk gevaar; wenk ik
In een poging om te beminnen de onstuimige
Zilveren zeemeerminnen.
De wind heeft mij gebracht naar het
Land van de onmogelijke dromen. De
Maan reflecteert het blauw van het
Meer tussen de bomen. Met mijn handen
Drink ik daar, helder en klaar. Door
Mijn lust ben ik gezwicht voor de elfen
Van het avondlicht.
De wind heeft mij gebracht naar het
land van 'nu zijt wellekome'.
Ik verwacht het wonder van het wit
Dat het onschuld op zich heeft genomen.
Met mijn handen vraag ik maar, dat zij
Hun werk doen zonder gevaar. Ik ben de
Meester en zij bespelen het instrument.
Ik volg van dezen diegene die de weg van
De liefde kent.
Winden waaien om het huis en zelden
Vindt mijn ziel een moment van rust,
totdat de storm is uitgeblust. De wind
Wenkt bij dag en nacht naar het zwak dat
Zwenkt bij overmacht. De wind wekt wakker
Diegenen die niet berust voordat die door
De ware wordt gekust.
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Maandag, september 28, 2015 19:28 |
| Een prachtig gedicht, weer met aandacht gelezen. | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Maandag, september 28, 2015 14:45 |
| een poëtische wind waait door de woorden heen. |
|
| Mamke: | Maandag, september 28, 2015 09:57 |
| Alsof je in een sprookje beland bent... | |
| Anneke Bakker: | Maandag, september 28, 2015 09:01 |
| Zo dat staat Willem. Bijzonder mooi hoe jij de wind door dit gedicht laat blazen. Een zonnige groet blaast naar je toe. Anneke |
|
| windwhisper: | Maandag, september 28, 2015 08:49 |
| wat mooi, genietend gelezen voel me er in thuis als een vis in het water | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2015 | ||
| Thema's: | ||