Het vileine geel
het vileine geel
in jouw bloedrood
zullen hanen kraaien
het vileine geel
waarmee je stilte schijnt
is voor even verleden tijd
ik voelde je krachten
zag hoe licht verschoof
van geel naar rood
zich spreidde en jou
oplichtte in duister blauw
jij kon niet meer
de spiegel zijn van
het nachtelijk vergeten
waarop jij eonen lang in
koele rust hebt neergekeken
pas als de nacht
zal stokken en de zon
ter kimme stijgt geef jij
de vage kleur weer prijs
die altijd aan de hemel prijkt
wil melker
28/09/2015
Reacties op dit gedicht
| pieter christiaan paardenkooper: | Maandag, september 28, 2015 11:46 |
| mooi beschreven, de nacht duurde mij te lang om het helemaal uit te zitten. |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, september 28, 2015 08:49 |
| Niks van gezien , het was bewolkt, dus het blijft voortaan bij het vileine geel. Vanavond zal ik haar wel een knipoog geven. Mooi schijnt jouw gedicht op het scherm. Voor jou een zonnige groet . Anneke |
|
| Stroejaro: | Maandag, september 28, 2015 08:44 |
| Prachtig gedicht, heel mooi. | |
| windwhisper: | Maandag, september 28, 2015 08:14 |
| heel mooi en ik zat even te genieten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2015 | ||
| Thema's: | ||