De schimmen van de straten
Accentueren de duisternis van de
Nacht. Het fluisteren van stemmen
versterkt het mysterieuze van wat
Mogelijk komt en nimmer wacht.
Mijn nachtelijke dromen zien op
Naar de hemel ogen, fonkelend
In de duisternis van de nacht.
De schimmen van de straten
Fluisteren onhoorbaar zacht.
Een mechanische reeks van klanken
Verspreidt zich door de diffuse
Nacht. Op het nachtelijk ritme van
Wat in onzekerheid op iets beters
Wacht, klopt mijn hart tot bonzen
Toe, onbekend met wat niet eerder
Werd bedacht.
De schimmen van de straten
Worden tot mijn angsten van
De nacht. Hun voetstappen de vele
Dictaten geven aan de schimmen een
Magische kracht. Toch schept mijn
Nachtelijke angst met hen een
Saamhorigheid uit overmacht, dat
verhult wat zich niet laat temmen
En veilig is als een deken in de nacht.