Ondergang
Al weer zo'n avond
Van een eindeloos
Ondergaande zon
Terwijl haar licht
De wolken schildert
En weer opnieuw
En nog een keer
Telkens een ander tintje
Van goud naar oranje rose
Van licht blauw naar
Weer een tikje donkerder
Als een ontevreden schilder
Om in zwart te eindigen
En zich eeuwig voorgenomen
Tot een nieuwe poging morgen
Van een eindeloos
Ondergaande zon
Terwijl haar licht
De wolken schildert
En weer opnieuw
En nog een keer
Telkens een ander tintje
Van goud naar oranje rose
Van licht blauw naar
Weer een tikje donkerder
Als een ontevreden schilder
Om in zwart te eindigen
En zich eeuwig voorgenomen
Tot een nieuwe poging morgen
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, oktober 01, 2015 16:53 |
| Heel mooi. Liefs | |
| windwhisper: | Donderdag, oktober 01, 2015 11:48 |
| ja dit wonder van Moeder Natuur hopelijk kunnen we het nog eindeloos vaak beleven mooi gedicht |
|
| Mamke: | Donderdag, oktober 01, 2015 09:44 |
| Ik zie het helemaal voor me, prachtig! De wonderen van de natuur.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||