Lang
Vreemd hoe, in mijn herinnering
De korte momentjes die we delen
En de hoge stapel momenten
In die lange tussenpozen
Die ik beleef zonder jou
Hoe die korte momentjes
In onze verdichtte tijd
Zo lang lijken
En de hoge stapel kleuren
En die lange tussenpozen
In die korte momentjes
Op korte momentjes lijken.
Maar in lange tussenpozen
Heel erg
Op lange tussenpozen
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, oktober 02, 2015 12:52 |
| Heel erg mooi verdicht. Een prachtig schrijven. Als een droom of iets van tijd en in die momenten dat tijd niet lijkt te bestaan. Die verwondering en het koesteren ervan. Liefs | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, oktober 02, 2015 11:55 |
| ja zo mooi | |
| windwhisper: | Vrijdag, oktober 02, 2015 09:44 |
| ja, de koestering van gelukkig momenten zo voelbaar in verlangen en met heimwee teruggedacht | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||