EZEL
EZEL
Met vallen en opstaan
Heb ik mijn hoofd
Te vaak gestoten
Zo vaak aan dezelfde steen
In mijn eigen voet
Heb ik geschoten
En in zeven sloten
Liep ik daar
Het spoor bijster
Verdwaasd
Kon nergens heen
Ik ben geraakt
Heb het gekregen
De volle laag
Het was kantje boord
Liet mijn oren hangen
Bij hen
Die met twee monden spraken
List en leugens
Een waarheid
Heb ik nooit gehoord
Ben bij de neus genomen
Bleef wachten
Op een bus
Die nooit ging komen
Vaak alleen
Bij die bodemloze put
Keer op keer
Dweilen
Met de kraan wijd open
Bracht het naar zee
Stond daar voor schut
Een teken aan de wand
Maakte mij voorzichtig
Een dikke huid
In stiltes
Omdat ik zweeg
Allergisch
Voor schone schijn
En zoete woorden
Geen teleurstelling
Die mij
Eronder kreeg
Het hoofd geboden
Aan zoveel onheil
In mijn oren geknoopt
En veel geleerd
Een muur gebouwd
In vele lagen
Het tij
Van schrale eb
Ten gunste
Van mij
In vloed gekeerd
En toch
Ik praat
Niet over fouten
Doch levenslessen
Onderweg
De zon schijnt nu
Er is geen regen
En ik leef door
Na zoveel pech
Met vallen en opstaan
Heb ik mijn hoofd
Te vaak gestoten
Zo vaak aan dezelfde steen
In mijn eigen voet
Heb ik geschoten
En in zeven sloten
Liep ik daar
Het spoor bijster
Verdwaasd
Kon nergens heen
Ik ben geraakt
Heb het gekregen
De volle laag
Het was kantje boord
Liet mijn oren hangen
Bij hen
Die met twee monden spraken
List en leugens
Een waarheid
Heb ik nooit gehoord
Ben bij de neus genomen
Bleef wachten
Op een bus
Die nooit ging komen
Vaak alleen
Bij die bodemloze put
Keer op keer
Dweilen
Met de kraan wijd open
Bracht het naar zee
Stond daar voor schut
Een teken aan de wand
Maakte mij voorzichtig
Een dikke huid
In stiltes
Omdat ik zweeg
Allergisch
Voor schone schijn
En zoete woorden
Geen teleurstelling
Die mij
Eronder kreeg
Het hoofd geboden
Aan zoveel onheil
In mijn oren geknoopt
En veel geleerd
Een muur gebouwd
In vele lagen
Het tij
Van schrale eb
Ten gunste
Van mij
In vloed gekeerd
En toch
Ik praat
Niet over fouten
Doch levenslessen
Onderweg
De zon schijnt nu
Er is geen regen
En ik leef door
Na zoveel pech
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Dinsdag, oktober 06, 2015 18:05 |
| eindelijk iemand die mij bij mijn naam noemt | |
| windwhisper: | Dinsdag, oktober 06, 2015 12:54 |
| misschien was je een beetje een ezel, maar je bent zeker geen wezel Chapeau |
|
| windwhisper: | Dinsdag, oktober 06, 2015 12:53 |
| je kunt trots op jezelf zijn, wel buigen, je kop stoten maar niet gebroken zijn maar fier in het leven staan knap werkje |
|
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 06, 2015 09:54 |
| geweldig de nieuwe paden te vinden om het goede te vinden sterkte. teun hoek |
|
| Mamke: | Dinsdag, oktober 06, 2015 09:25 |
| Prachtig beschreven, hoe je tegenslag toch ook positief benaderd! That's life... | |
| ela: | Dinsdag, oktober 06, 2015 09:19 |
| Het leven in tegenslag kan de mens zwaar raken, maar vandaaruit kan het alleen maar beter gaan ela |
|
