Mat gepolijst
mat gepolijst
het steen lijkt
de beitel te ontwijken
als ik een stukje dwars
voorzichtig wil splijten
meegaand heb ik
zijn structuren gepolst
aders en lijnen gevolgd
in subtiele verfijning
mat gepolijst
met de glans van
bloed zweet en tranen
ademt schoonheid je schaduw
vol karakter sta je daar
bevallig en profiel
maar met je stukje dwars
ben ik nog lang niet klaar
wil melker
06/10/2015
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Dinsdag, oktober 13, 2015 20:46 |
| hele mooie combi met "De lach van je ziel". Ontroerend, liefdevol omschreven hoe soms juist datgene wat wrijving kan geven, ook iemands openbloeien kan zijn. Liefs | |
| september: | Dinsdag, oktober 06, 2015 20:59 |
| Prachtig gedicht Wil. Het beeldhouwen en werken met steen en de gelaagdheid(verdieping) die er in te lezen is. Klasse en heel mooi. Liefs | |
| Nayeli: | Dinsdag, oktober 06, 2015 19:15 |
| zoals steeds graag gelezen | |
| windwhisper: | Dinsdag, oktober 06, 2015 10:09 |
| ja mooi dat gebeeldhouwde, waar toch iets dwars blijft zitten | |
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 06, 2015 09:50 |
| tekenend beeld van het leven goed dat niet alles volmaakt is. volhouden Wil. th |
|
| Mamke: | Dinsdag, oktober 06, 2015 09:26 |
| Die laatste strofe, prachtig! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 06, 2015 09:25 |
| Zelfs de schoonheid van de schaduw toont het karakter van gepolijst steen in al haar facetten. Lieflijk en bevallig gedicht. Mooie dag Wil. Anneke |
|
| ela: | Dinsdag, oktober 06, 2015 09:12 |
| Op monumenten en gebouwen zie je vaak stenen die zich laten polijsten., door bezoekers die te dicht bij komen. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||