Als de bomen blozen
Als de bomen blozen
kan ik maar niet wennen
of kleur bekennen
dat de natuur hier voor kiest
afsterven maar toch niet
huilen om wat je verliest
dan als de bladeren vallen
tussen het krakend hout
komt een pad van goud
nu ik daar op loop
doe ik mezelf een wens
blijf veranderen mens
kan ik maar niet wennen
of kleur bekennen
dat de natuur hier voor kiest
afsterven maar toch niet
huilen om wat je verliest
dan als de bladeren vallen
tussen het krakend hout
komt een pad van goud
nu ik daar op loop
doe ik mezelf een wens
blijf veranderen mens
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, oktober 10, 2015 13:43 |
| mooi | |
| Nayeli: | Dinsdag, oktober 06, 2015 19:12 |
| prachtig dit | |
| Mamke: | Dinsdag, oktober 06, 2015 10:16 |
| Wij als mensen veranderen toch ook, worden kaal of grijs en huilen daar ook niet om, toch.... Het is maar hoe je ernaar kijkt... Prachtig gedicht! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 06, 2015 10:00 |
| Konden wij ons ook vernieuwen Cor, wat zou dat fijn zijn, (misschien ook niet). De natuur blijft ons verrassen, ze slaapt een poosje en komt verjongt terug, altijd weer. Heel mooi dit gedicht. Fijne herfstdag wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 06, 2015 09:49 |
| herfstvol getint....mooi een gouden tijd toegewenst. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||