Eenzaam in het donker
In de donker staat ze daar
heel alleen op de straat
dat doet ze ongeveer al een jaar
het kan niemand schelen waar ze naartoe gaat
Pijn om wie ze is
eenzaam in het donker staan
in de regen of in de mist
weet ze niet waar ze naartoe kan gaan
Geen vrienden in het leven
in school staat en zit ze alleen
niemand wilt haar vriendschap geven
niemand wil ergens met haar geen
Ze gaat alleen naar huis
maar komt daar nooit toe
eenzaam is ze toch thuis
haar ouders zijn haar moe
In het donker staat ze te wachten
ze hoopt dat iemand haar ziet
die haar pijn even kan verzachten
of haar zorgen en verdriet
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Maandag, oktober 26, 2015 12:47 |
| bij deze een dikke knuffel. moeilijk deze zware deken van eenzaamheid die zo weinig warmte geeft. als ik je tegenkwam zou ik je zeker aanspreken. xXx ally | |
| wijnand.: | Dinsdag, oktober 06, 2015 17:45 |
| je gedichten zijn vaak deprimerend | |
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 06, 2015 15:04 |
| eenzaamheid een hevig ervaren in een drukke wereld , waarin niemand iets met je lijkt te hebben. th | |
| windwhisper: | Dinsdag, oktober 06, 2015 13:03 |
| dat is inderdaad erg eenzaam, wellicht ergens aankloppen |
|
| Mamke: | Dinsdag, oktober 06, 2015 12:08 |
| Wat triest... Ik zie het voor me... | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 06, 2015 11:48 |
| Dit komt wel heel heftig over Raissa, de eenzaamheid die zo maar iemand minacht. Ik hoop dat het fictief is. Je hebt het pijnlijk maar goed verwoord. Lieve groet stuur ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||